Генацыд беларускага народа

Генеральная пракуратура Рэспублікі Беларусь узбудзіла крымінальную справу па арт.127 КК па фактах учынення нацысцкімі злачынцамі, іх памагатымі ў гады Вялікай Айчыннай вайны і ў пасляваенны перыяд генацыду на тэрыторыі Рэспублікі Беларусь. У аснову прынятага рашэння пакладзены звесткі аб гібелі мільёнаў беларусаў і іншых асоб у выніку зверстваў нямецкіх акупантаў і іх памагатых.

Генацыд - дзеянні, якія здзяйсняюцца з намерам знішчыць поўнасцю або часткова якую-небудзь нацыянальную, этнічную, расавую або рэлігійную групу насельніцтва.

"Інтэнсіўнасць прамых ваенных страт у БССР аказалася ўтрая большай, чым па ўсёй краіне (СССР), вышэйшай чым у любой дзяржаве свету."

Нямецка-фашысцкімі захопнікамі ў Беларусі прадугледжвалася:

75% насельніцтва, непрыдатнага з пункту гледжання гітлераўцаў, паводле расавых і палітычных ацэнак, знішчыць або выселіць на ўсход;

25% падлягала анямячванню і выкарыстанню ў якасці сельскагаспадарчых рабоў. Паводле расследавання злачынстваў на часова акупаванай нацыстамі тэрыторыі БССР было ўстаноўлена:
больш за 260 лагераў смерці стварылі фашысты для знішчэння ваеннапалонных і грамадзянскага насельніцтва (Сярод найбуйнейшых лагераў смерці толькі ў г. Мінску і яго наваколлях было 9, дзе знішчана больш за 400 000 чалавек: лагер смерці Трасцянец (знішчана больш за 206 500 чалавек); Масюкоўшчына (больш за 80 000 чалавек), лагер на вуліцы Шырокай (20 000 чалавек);

з іх 14 дзіцячых канцлагераў;
140 буйных карных аперацый правялі акупанты на тэрыторыі Беларусі;
10 500 сёл і вёсак рэспублікі захопнікі спалілі;
з іх 5295 населеных пунктаў падзялілі лёс Хатыні, гэта значыць былі знішчаны разам з усімі або часткай насельніцтва;
186 вёсак так і не адрадзіліся.

Прямой ущерб прычынены германскімі захопнікамі народнай гаспадарцы Беларусі склаў:

75 млрд. рублёў (у коштах 1941г.) (~14,2 млрд.$).
Акупанты ператварылі гарады і вёскі Беларусі ў груды развалін:
209 з 270 гарадоў і раённых цэнтраў былі спалены, разбураны і разрабаваны;
10338 знішчана прадпрыемстваў (што склала 85% ад іх даваеннай колькасці);
10 000 калгасаў, 92 саўгасы і 316 машынна-трактарных станцый былі абрабаваны і цалкам спустошаны;
100465 прамысловых вытворчых будынкаў акупанты спалілі і разбурылі.
Фашысты вывезлі ў Германію 18,4 тыс. аўтамашын, больш за 9 тыс. трактароў, 1,1 тыс. камбайнаў, 2,8 тыс. галоў буйной рагатай жывёлы, высеклі 104 тыс. га лесу, 33 тыс. га садоў.
Пасяўныя плошчы скараціліся на 40 працэнтаў, пагалоўе буйной рагатай жывёлы на 49 працэнтаў, коней на 61 працэнт, свіней на 80 працэнтаў, авечак і коз на 78 працэнтаў.
Тэхнічная і энергетычная база вёскі была поўнасцю разбурана;
90 працэнтаў станочнага абсталявання вывезлі ў Германію.

Эканоміка рэспублікі па прамысловых і энергетычных магутнасцях была адкінута на ўзровень 1913 г.

амаль 3 мільёны чалавек (34% даваеннага насельніцтва) пазбавіліся прытулку;
399474 чалавека было сагнана ў Германію, з якіх дзясяткі тысяч загінулі, не вытрымаўшы жорсткіх умоў эксплуатацыі;
не менш за 1,4 мільёна чалавек былі знішчаны ў месцах прымусовага ўтрымання цывільнага насельніцтва;
каля 2,2 мільёна чалавек ці кожнага трэцяга свайго жыхара страціла БССР у гады Вялікай Айчыннай вайны.

Значнае месца ў абвінавачанні фашызму Міжнародным ваенным трыбуналам у Нюрнбергу (Германія), які праходзіў з 20 лістапада 1945г. па 1 кастрычніка 1946г., займалі матэрыялы і дакументы аб злачынствах, учыненых нацыстамі і іх памагатымі на тэрыторыі Беларусі.

У Рэспубліцы Беларусь у мэтах захавання памяці аб мільёнах савецкіх грамадзян, якія сталі ахвярамі ў гады Вялікай Айчыннай вайны і пасляваенны перыяд прыняты Закон Рэспублікі Беларусь ад 05.01.2022 № 146-3 "Аб генацыдзе беларускага народа", які накіраваны на заканадаўчае забеспячэнне абароны фундаментальных каштоўнасцей беларускага народа, устанаўлення дзейсных бар'ераў на шляху спроб фальсіфікацыі падзей і вынікаў Другой сусветнай вайны, дачы справядлівай ацэнкі злачынствам нацысцкіх злачынцаў і іх памагатых, нацыяналістычных фармаванняў у гады Вялікай Айчыннай вайны і пасляваенны перыяд. Гэтым законам Крымінальны Кодэкс Рэспублікі Беларусь дапоўнены арт. 130-2 "Артыкул 130-2 Адмаўленне генацыду беларускага народа".

1. Адмаўленне генацыду беларускага народа, якое змяшчаецца ў публічным выступленні, або ў друкаваным або публічна дэманструецца творы, або ў сродках масавай інфармацыі, або ў інфармацыі, размешчанай у глабальнай камп'ютарнай сетцы Інтэрнэт, іншай сетцы электрасувязі агульнага карыстання або выдзеленай сетцы электрасувязі, - караецца арыштам, або абмежаваннем волі на тэрмін да пяці гадоў, або пазбаўленнем волі на той жа тэрмін.

2. Дзеянне, прадугледжанае часткай 1 гэтага артыкула, учыненае асобай, раней судзімай за адмаўленне генацыду беларускага народа, або службовай асобай з выкарыстаннем сваіх службовых паўнамоцтваў, караецца пазбаўленнем волі на тэрмін ад трох да дзесяці гадоў.